هزینه آزمایش : 0 ریال

نوع نمونه :

سرم

حجم نمونه :

1 ml

نگهداری نمونه :

7روز 8-2 درجه و تا 3 ماه 20- درجه

حمل و نقل نمونه :

 رعایت زنجیره سرد (8-2 در جه)

اطلاعات لازم از بیمار :

سن بيمار, مصرف دارو ,سابقه بيماري

آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :

• رژیم غذایی به مدت 2 هفته قبل از آزمایش بر نتایج تأثیر می گذارد. پیشنهاد می شود که بیمار حداقل یک هفته قبل از انجام آزمایش از یک رژیم غذایی معمولی استفاده کند.
• 12 ساعت ناشتا بودن قبل از آزمایش الزامی است. آب مجاز است.
• 24 ساعت قبل از آزمایش الکل مجاز نیست.

اطلاعات بالینی :

کلسترول غیر HDL تفاوت بین کلسترول کل خون و کلسترول HDL را نشان می‌دهد. این آزمایش، کل کلسترول موجود در خون که توسط لیپوپروتئین‌های LDL، IDL، VLDL و شیلومیکرون حمل می‌شود را اندازه‌گیری می‌کند.

به دلیل این‌که بیشتر کلسترول خون توسط لیپوپروتئین‌های LDL حمل می‌شود، آزمایش کلسترول غیر HDL به آزمایش کلسترول LDL شباهت دارد. این آزمایش چون به جای کلسترول HDL، تمام کلسترول موجود در خون را اندازه‌گیری می‌کند، معیار بهتری از کلسترول LDL است.

پزشک برای آگاهی از این‌که آیا داروی کاهنده‌ی کلسترول برای بیمار مناسب است یا نه، از سطوح کلسترول غیر HDL استفاده می‌کند.

ریسک بالای ابتلا به بیماری انسداد عروق کرونر قلب یا CHD (coronary heart disease) که بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 را تحت تاثیر قرار می دهد، احتمالا به اختلال سطوح چربی ترکیبی (combined dyslipidemia) نسبت داده می شود. خصوصیات این دیس لیپیدمی عبارتست از:

افزایش تری گلیسیرید، کاهش HDL، small dense LDL particles  یا ذرات کوچک متراکم LDL (با LDL تفاوت دارد)، افزایش لیپوپروتئین های باقیمانده غنی از تری گلیسیرید یا triglyceride-rich remnant lipoproteins (TGRLs)، و یا افزایش آپولیپوپروتئین B (ApoB). همه این ویژگیها بطور جداگانه نقش مهمی در ایجاد CHD دارند.

گایدلاین های موجود از Non-HDL Cholesterol یا به اختصار Non-HDL C به عنوان شاخص خطر مرتبط با این دیس لیپیدمی ترکیبی استفاده می کنند. این شاخص با افزایش ریسک مرگ ناشی از CHD مرتبط است. Non–HDL c حاصل تفاوت کلسترول HDL از کلسترول تام است و نشان دهنده کلسترول حمل شونده بر روی تمام ذرات حاوی apoB بالقوه آتروژنیک (عمدتاVLDL ، IDL، LDL، بقایای شیلومیکرون (chylomicron remnants) و لیپوپروتئین(a)) است.

عوامل مداخله گر :

• بارداری معمولا با افزایش سطح کلسترول همراه است.
• اوفورکتومی و وضعیت پس از یائسگی با افزایش سطوح مرتبط است.
• وضعیت دراز کشیده با کاهش سطوح همراه است.
• داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطح شوند عبارتند از هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک، استروئیدهای آنابولیک، عوامل مسدودکننده بتا آدرنرژیک، کورتیکواستروئیدها، سیکلوسپورین، اپی نفرین، داروهای ضد بارداری خوراکی، فنی توئین (دیلانتین)، سولفونامیدها، دیورتیک های تیازیدی، ویتامین D، بتابلوکرها، کورتیکواستروئیدها، دی سولفیرام، لانزوپرازول، لوودوپا، لیتیوم، پرگولید، فنوباربیتال، فنی توئین، تستوسترون، تیکلوپیدین، ونلافاکسین.
• داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطوح شوند عبارتند از: آلوپورینول، آندروژن ها، عوامل اتصال دهنده نمک صفراوی، کاپتوپریل، کلرپروپامید، کلویبرات، کلشی سین، کلستیپول، اریترومایسین، ایزونیازید، لیوتیرونین (سیتومل)، مونوآمین اکسیداز، مهارکننده های نی سینیا، استاتین ها، مهارکننده های ACE ،استروژن ها، فیلگراستیم، لووتیروکسین، متفورمین، فنی توئین، پرازوسین، تاموکسیفن، ترازوسین

موارد عدم پذیرش نمونه :

همولیز

اطلاعات تکمیلی :

 پژوهش های زیادی ارتباط قوی بین Non–HDL c و ApoB را تأیید می کنند. برنامه ملی آموزش کلسترول یا NCEP (National Cholesterol Education Program) توصیه می کند که در صورت افزایش تری گلیسیرید (≥ 200 mg/dl) از non–HDL c به عنوان هدف (Target) ثانویه جهت پایین آوردن چربی، پس از دستیابی به کنترل کافی LDL استفاده شود.

اگر میزان non–HDL c در فردی بیشتر از محدوده طبیعی باید، احتمال ابتلا به موارد زیر افزایش خواهد یافت:

• آترواسکلروز و بیماری های قلبی عروقی
• درد قفسه سینه (آنژین صدری)
• حمله قلبی
• سکته

همچنین ریسک ابتلا به بیماری های قلبی عروقی در شرایط زیر نیز افزایش می یابد:

• سیگار کشیدن
• دیابت
• فشار خون بالا
• چاقی
• بیماری های کلیوی

در یک مطالعه که در سال 2016 انجام شد، پژوهشگران دریافتند که non–HDL c نسبت به LDL ارتباط قوی تری با میزان پیشرفت بیماری های قلبی عروقی دارد.

 

زمان جواب دهی : 1 روز