نسبت آلبومین به کراتینین ادرار (ACR)، همچنین به عنوان میکروآلبومین ادرار شناخته می شود، به شناسایی بیماری کلیوی که می تواند به عنوان یک عارضه دیابت رخ دهد، کمک می کند. اگر بیماری کلیوی در افراد مبتلا به دیابت زود تشخیص داده شود، می توان درمان مناسب را انجام داد و اثرات آن را به دقت بررسی کرد.
برای نمونه‌های ادراری که به‌طور تصادفی جمع‌آوری می‌شوند (نقطه ای)، هر دو آلبومین و کراتینین معمولاً اندازه‌گیری می‌شوند و نسبت آلبومین به کراتینین (ACR) محاسبه می‌شود. این کار برای نشان دادن دقیق‌تر میزان آلبومین در ادرار انجام می‌شود. انجمن دیابت آمریکا ترجیح داده است ACR را برای غربالگری آلبومینوری که نشان دهنده بیماری کلیوی اولیه است، انجام دهد. از آنجایی که میزان آلبومین در ادرار می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد، ACR باید دو بار در عرض 3 تا 6 ماه برای تایید تشخیص تکرار شود.
اگر آلبومین در ادرار قابل تشخیص نباشد، نشان دهنده طبیعی بودن عملکرد کلیه است.
افزایش متوسط سطح آلبومین که در هر دو آزمایش ادرار اولیه و تکراری یافت می‌شود، نشان می‌دهد که فرد احتمالاً به بیماری کلیوی اولیه مبتلا است. سطوح بسیار بالا نشانه ای از وجود بیماری کلیوی به شکل شدیدتر است.
وجود خون در ادرار، عفونت دستگاه ادراری، ورزش شدید و سایر بیماری‌های حاد ممکن است نتیجه آزمایش مثبتی را ایجاد کند که ارتباطی با بیماری کلیوی ندارد. پس از رفع این شرایط، آزمایش باید تکرار شود.
آزمایش نسبت آلبومین به کراتینین بر حسب میلی گرم آلبومین در هر گرم کراتین (mg/g) موجود در یک دسی لیتر ادرار گزارش می شود. این ممکن است در واحدهای بین المللی نیز ذکر شود که بر حسب میلی گرم در میلی مول (mg/mmol) اندازه گیری می شود.
