هزینه آزمایش : 346,240 ریال

نوع نمونه :

سرم، پلاسما هپارينه، مايعات بدن

حجم نمونه :

سرم: 1 ميلي ليتر/پلاسما 2 ميلي ليتر

کمترین حجم نمونه :

سرم: 0/5 ميلي ليتر/پلاسما:1 ميلي ليتر

نگهداری نمونه :

سرم: 7روز 8-2 درجه و تا 6 ماه 20- درجه

ادرار : 7روز 8-2 درجه و تا 1 ماه 20- درجه

حمل و نقل نمونه :

 رعایت زنجیره سرد (8-2 در جه)

اطلاعات لازم از بیمار :

سن بيمار, مصرف دارو ,سابقه بيماري

آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :

• قبل از آزمایش نیازی به ناشتا نیست.
• از مصرف داروهای حاوی نمک منیزیم، مانند شیر منیزیم، باید 3 روز قبل از آزمایش خودداری شود.

اطلاعات بالینی :

آزمایش منیزیم میزان منیزیم خون شما را اندازه گیری می کند. منیزیم نوعی الکترولیت است. الکترولیت ها مواد معدنی با بار الکتریکی هستند که مسئول بسیاری از عملکردها و فرآیندهای مهم در بدن شما هستند.

منیزیم کوفاکتور بیش از 300 سیستم آنزیمی است که واکنش های بیوشیمیایی متنوعی را در بدن تنظیم می کند، از جمله سنتز پروتئین، عملکرد ماهیچه ها و اعصاب، کنترل گلوکز خون و تنظیم فشار خون. منیزیم برای تولید انرژی، فسفوریلاسیون اکسیداتیو و گلیکولیز مورد نیاز است.

کمبود منیزیم یک نارسایی رایج است که به علل مختلفی همچون سوء تغذیه، نقص در جذب، نارسایی‌های کلیوی و غدد درون‌ریز رخ می‌دهد.

تحریک‌پذیری‌های عصبی و عضلانی مانند رعشه و علائم قلبی مانند بی‌نظمی ضربان قلب و تپش قلب، از عوارض کاهش غلظت منیزیم هستند. کاهش مقادیر منیزیم معمولا ارتباط مستقیمی با کاهش غلظت کلسیم و پتاسیم دارد به‌طوری‌که کاهش غلظت کلسیم ممکن است در نتیجه کاهش غلظت منیزیم ایجاد شود.

افزایش غلظت منیزیم در دهیدراتاسیون، نارسایی کلیوی، و در پی استفاده از مقادیر زیاد آنتی‌اسیدها دیده می‌شود. همچنین ضعف در عکس‌العمل و فشار خون پایین نیز ممکن است با افزایش غلظت منیزیم در ارتباط باشند.

نام روش اندازه گیری :

کمي لومينسانس

نام های مشابه :

• Mg
• Mag
• Magnesium (Mg)

 

نیازهای همراه نمونه :

نام و نام خانوادگي، نوع نمونه

عوامل مداخله گر :

• استفاده از تورنیکه در هنگام گرفتن نمونه خون ممکن است نتایج آزمایش را تغییر دهد.
• داروهایی که ممکن است سطح سرمی منیزیم را افزایش دهند: آمیلورید، آمینوگلیکوزیدها، آنتی اسیدها، آسپرین، کلسیترول، کاتارتیک ها، نمک های اپسوم، فلودیپین، سولفات منیزیم IV، لیتیوم، مدروکسی پروژسترون، سالیسیلات ها، تاکرولیموس، تری آمترن.
• داروهایی که ممکن است سطوح سرمی منیزیم را کاهش دهند: آمفوتریسین، آزاتیوپرین، کلسیم گلوکونات، سیس پلاتین، سیکلوسپورین، دیگوکسین، دیورتیک ها، هالوپریدول، انسولین، نئومایسین، داروهای ضد بارداری خوراکی، تئوفیلین، تراستوزوماب
• هنگام جمع آوری این نمونه باید از همولیز اجتناب شود. منیزیم یک یون درون سلولی است و لیز گلبول های قرمز (RBCs) مقدار زیادی منیزیم را در خون آزاد می کند و نتایج کاذب بالایی ایجاد می کند.

اطلاعات تکمیلی :

بیشتر Mg داخل بدن در مایع داخل سلولی و مقداری از آن در داخل استخوان قرار دارد و به عنوان کوفاکتور فعالیت بسیاری از آنزیم ها را تنظیم می کند. منیزیم متابولیسم و سنتز کربوهیدرات، پروتئین و اسید نوکلئیک ها را تنظیم می کند. عملکرد بسیاری از اندام ها مانند بافت عصبی عضلانی نیز وابسته به منیزیم است. کنترل سطح منیزیم در بیماران قلبی حائز اهمیت فراوانی است زیرا سطح پایین آن ممکن است تحریک پذیری قلب را افزایش داده و آریتمی های قلبی را وخیم تر کند. کاهش سطوح منیزیم می تواند سبب کاهش رفلکس تاندون های عصبی و دپرسیون تنفسی شود.

زمان جواب دهی : 1 روز