ویروس های BK و JC هر دو از خانواده ویروس های پولیوماویریده (Polyomaviridae) هستند. آنها ویروس‌های DNA کوچک و بدون پوشش هستند که معمولاً از راه‌های تنفسی یا ادراری منتقل می‌شوند. بیشتر انسان ها در دوران کودکی با ویروس BK و JC مواجه می شوند که باعث بیماری خفیف می شود. با این حال، ویروس در میزبان با نقص ایمنی دوباره فعال می شود.
BKV یا ویروس BK می‌تواند در کلیه‌های افراد سالم به صورت نهفته وجود داشته باشد و باعث بیماری شدید در بیماران دچار نقص ایمنی مانند دریافت‌کنندگان پیوند مخصوصا پیوند کلیه شود. نفروپاتی مرتبط با BKV یک عارضه جدی است که می تواند منجر به نارسایی کلیه شود. BK بیشتر با درگیری کلیه، مانند تنگی حالب، سیستیت هموراژیک و نفروپاتی همراه است.
JCV یا ویروس JC نیز معمولاً در جمعیت عمومی یافت می شود، معمولاً بدون ایجاد هیچ علامتی. با این حال، JCV می‌تواند باعث لکوانسفالوپاتی چند کانونی پیشرونده (PML) در افراد مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف مانند افراد مبتلا به HIV/AIDS، لنفوم‌ها یا افرادی که درمان‌های سرکوب‌کننده ایمنی دریافت می‌کنند، شود. PML یک بیماری مغزی نادر اما اغلب کشنده است که با دمیلیناسیون ماده سفید مشخص می شود.
هر دو BKV و JCV در همه جا وجود دارند و دائماً انسان را آلوده می کنند. در حالی که آنها از نظر ژنتیکی مرتبط هستند، تظاهرات بالینی و تروپیسم (تمایل) بافتی متفاوتی دارند.
آزمایش برای این ویروس ها ممکن است تحت شرایط مختلفی توصیه شود:
- قبل از پیوند اعضا: افرادی که قرار است پیوند عضو، به ویژه پیوند کلیه دریافت کنند، اغلب از نظر وجود ویروس های BK و JC مورد آزمایش قرار می گیرند.
- نظارت بر گیرندگان پیوند: گیرندگان پیوند نیز از نظر وجود این ویروس ها تحت نظر هستند زیرا می توانند عوارضی مانند نفروپاتی، یک بیماری کلیوی ایجاد کنند.
- مشکوک به عفونت ویروسی: اگر فردی علائمی را نشان دهد که نشان دهنده عفونت ویروسی (مخصوصا افراد مبتلا به HIV/AIDS) است یا اگر سیستم ایمنی ضعیفی دارد، پزشک ممکن است آزمایش ویروس BK و JC را درخواست کند.
- بیماران انکولوژی: این آزمایش ممکن است برای بیماران انکولوژی که تحت درمان های شیمی درمانی هستند نیز درخواست شود.
