گلوبولین ها همه پروتئین های موجود در خون به غیر از آلبومین هستند و این گروه از صدها نوع مختلف تشکیل شده است. این پروتئین ها بزرگتر از آلبومین هستند و به گلوبولین های آلفا، بتا و گاما تقسیم می شوند.
آزمایش الکتروفورز پروتئین می تواند برای تعیین کمیت گروه های مختلف پروتئین های گلوبولین استفاده شود. یک تست الکتروفورز ایمونوفیکساسیون می تواند انواع مختلف ایمونوگلوبولین ها (به عنوان مثال، IgG، IgM، IgA) را اندازه گیری کند، همانطور که تست کمی ایمونوگلوبولین ها می تواند اندازه گیری کند.
برخی از پروتئین های گلوبولین را می توان به طور مستقیم با استفاده از آزمایش های خاص برای پروتئین مورد نظر اندازه گیری کرد. این آزمایش ها در مواردی که پروتئین خاصی با یک بیماری یا شرایط مرتبط است، بیشترین ارزش را دارند. آزمایش‌های پروتئینی خاص ممکن است برای ارائه اطلاعات به پزشک در صورت وجود علائم و نشانه‌های خاصی که یکی از این بیماری‌ها یا شرایط را نشان می‌دهند، درخواست شود. چند نمونه از پروتئین های مرتبط با شرایط خاص عبارتند از پروتئین واکنشی C (التهاب)، فیبرینوژن (اختلالات لخته شدن)، فریتین (کمبود آهن)، و سرولوپلاسمین (بیماری ویلسون).
