هزینه آزمایش : 1,500,250 ریال

نوع نمونه :

سرم

حجم نمونه :

1ml

کمترین حجم نمونه :

0.5ml

نگهداری نمونه :

ا روز در دمای 2-8 درجه ،ا ماه در فریزر -20 درجه

حمل و نقل نمونه :

رعایت زنجیره سرد (2-8 درجه )

راهنمای جمع آوری نمونه :

سريع جداسازي بشود بين 20 تا 30 دقيقه. فريز دفريز نشود.

اطلاعات لازم از بیمار :

سن بيمار-سابقه بیماری -مصرف دارو

آمادگی لازم قبل از نمونه گیری :

• شما باید 12 ساعت ناشتا باشید، از جمله پرهیز از قهوه و نوشیدنی های حاوی کافئین، و 24 ساعت قبل از آزمایش از الکل خودداری کنید.
• همچنین ممکن است پزشک از شما بخواهد تا چند روز قبل از آزمایش از مصرف برخی داروهای معده خودداری کنید. داروهایی که می توانند سطح گاسترین را افزایش دهند عبارتند از آنتی اسیدها، عوامل مسدودکننده H2 (مانند سایمتیدین)، و مهارکننده های پمپ پروتون (مانند امپرازول).
•  به مدت 12 ساعت قبل از جمع آوری نمونه، مولتی ویتامین یا مکمل های غذایی حاوی بیوتین (ویتامین B7) که معمولا در مکمل ها و مولتی ویتامین های مو، پوست و ناخن یافت می شود، مصرف نکنید.
• کمترین مقادیر بین ساعت 3:00 صبح است. تا ساعت 7:00 صبح

اطلاعات بالینی :

گاسترین Gastrin هورمونی است که توسط «سلول‌های G» در بخشی از معده به نام آنتروم تولید می‌شود. تولید اسید را در بدن معده در طول فرآیند گوارش تنظیم می کند. این آزمایش میزان گاسترین را در خون اندازه گیری می کند تا به ارزیابی فردی با زخم معده مکرر و/یا سایر علائم جدی شکمی کمک کند.

هنگامی که غذا خورده می شود، آنتروم معده متسع می شود و وجود غذا باعث ترشح گاسترین می شود. گاسترین به نوبه خود سلول های جداری را برای تولید اسید معده تحریک می کند. اسیدیته به هضم غذا کمک می کند و افزایش اسیدیته در نهایت باعث سرکوب ترشح گاسترین می شود. این سیستم بازخورد معمولاً منجر به غلظت کم گاسترین در خون، به ویژه در حالت ناشتا می شود. شرایط نادری مانند هیپرپلازی سلول های G و گاسترینوم، از جمله سندرم زولینگر-الیسون (ZE) می تواند باعث تولید بیش از حد گاسترین و اسید معده شود. این می تواند منجر به زخم معده تهاجمی شود که درمان آن دشوار است.

گاسترینوم ها تومورهای تولید کننده گاسترین هستند. سندرم ZE وضعیتی است که به دلیل وجود یک یا چند گاسترینوم ایجاد می شود و با سطوح بالای گاسترین، افزایش شدید تولید اسید معده و زخم معده مشخص می شود. گاسترینوم ها معمولاً در لوزالمعده ایجاد می شوند، حتی اگر سلول های غدد درون ریز پانکراس به طور معمول گاسترین نمی سازند. بیش از نیمی از آنها بدخیم هستند و باعث سرطان می شوند که می تواند به سایر قسمت های بدن مانند کبد گسترش یابد. حتی تومورهای کوچک می توانند مقادیر زیادی گاسترین تولید کنند.

علت درخواست : 

• برای تعیین اینکه آیا گاسترین بیش از حد تولید می کنید یا خیر(هایپر اسیدیته).
• برای کمک به تشخیص سندرم زولینگر-الیسون و تومورهای تولید کننده گاسترین (گاسترینوم) یا هیپرپلازی سلول G.
•  برای مانیتور عود گاسترینوم و پایش درمان

نام روش اندازه گیری :

کليا

نیازهای همراه نمونه :

نام و نام خانوادگي، نوع نمونه

عوامل مداخله گر :

• جراحی زخم پپتیک یک محیط قلیایی پایدار ایجاد می کند که قوی ترین محرک برای گاسترین است.
• مصرف مواد غذایی با پروتئین بالا می تواند منجر به افزایش گاسترین سرم دو تا دو برابر سطح طبیعی شود.
• بیماران دیابتی که انسولین مصرف می کنند ممکن است در پاسخ به هیپوگلیسمی سطوح به طور کاذب افزایش یافته باشند.
• داروهایی که ممکن است گاسترین سرم را افزایش دهند عبارتند از آنتی اسیدها و عوامل مسدودکننده H2 (به عنوان مثال، اسموپرازول، لانسوپرازول، امپرازول، پانتوپرازول، رابپرازول). این داروها یک محیط قلیایی ایجاد می کنند که قوی ترین محرک برای گاسترین است.
• کلسیم یا انسولین می تواند با عمل به عنوان یک محرک گاسترین، سطح گاسترین را افزایش دهد. سایر داروهایی که ممکن است سطح گاسترین را افزایش دهند عبارتند از کاتکول آمین ها و کافئین.
• داروهایی که ممکن است سطوح را کاهش دهند عبارتند از آنتی کولینرژیک ها و ضد افسردگی های سه حلقه ای.

 

اطلاعات تکمیلی :

سطوح پایین یا طبیعی گاسترین خون معمولاً نگران کننده نیست.

افزایش متوسط ​​سطح ممکن است با شرایط مختلفی مانند سندرم ZE، هیپرپلازی سلول های G، گاستریت آتروفیک مزمن (بیماری ناشی از التهاب طولانی مدت پوشش معده که منجر به از بین رفتن سلول های تولید کننده اسید می شود) مشاهده شود. کم خونی، انسداد پیلور (انسداد در محل اتصال معده و دوازدهه) و نارسایی مزمن کلیه.

افزایش شدید سطوح گاسترین در افراد علامت دار و غلظت گاسترین که به طور قابل توجهی در طول آزمایش تحریک گاسترین افزایش می یابد، نشان دهنده احتمال ابتلا به سندرم ZE و یک یا چند گاسترینوم است. آزمایش‌های تصویربرداری ممکن است به عنوان دنباله‌ای از غلظت‌های بالای گاسترین برای تعیین محل گاسترینوم (ها) درخواست شود. مقدار گاسترین تولید شده به اندازه تومور یا تعداد تومورها ارتباطی ندارد. حتی تومورهای کوچک می توانند مقادیر زیادی گاسترین تولید کنند.

سطوح گاسترین که در ابتدا پس از برداشتن گاسترینوم با جراحی پایین بود و سپس افزایش یافت، ممکن است نشانه عود تومور باشد. غلظت هایی که پس از درمان کاهش نمی یابند ممکن است نشان دهنده این باشد که درمان به طور کامل مؤثر نبوده است.

گاسترینوما می تواند هر کسی را مبتلا کند، اما افرادی که دارای یک بیماری ارثی به نام MEN-1 (نئوپلازی غدد درون ریز متعدد، نوع ۱) هستند، در معرض خطر بیشتری هستند. این افراد تغییرات ژنتیکی دارند که خطر ایجاد تومور در لوزالمعده یا یکی دیگر از غدد درون ریز را در طول زندگی آنها افزایش می دهد.

توجه به این نکته ضروری است که بیشتر زخم معده به دلیل گاسترینوما نیست. آنها معمولاً با عفونت هلیکوباکتر پیلوری و گاهی اوقات با استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن همراه هستند.