FTI مخفف عبارت Free Thyroxine Index است و تخمینی از غلظت T4 آزاد است. در واقع تخمین میزان تیروکسین آزاد در گردش (شاخص تیروکسین آزاد) با استفاده از کل تیروکسین و ظرفیت اتصال تیروئید (جذب T) می باشد.
گاهی اوقات به آن T7 نیز گفته می شود.
تعیین غلظت کل تیروکسین (T4) در تشخیص آزمایشگاهی برای تمایز بین شرایط یوتیروئید ، پرکاری تیروئید و کم کاری تیروئید از اهمیت برخوردار است.از انجا که بخش عمده ای از T4 تام به پروتئین های انتقال دهنده متصل شده است (گلوبولین متصل شونده به تیروکسین: TBG ، پرآلبومین و آلبومین)،مقدار T4 تام فقط زمانی اطلاعات صحیحی را فراهم می کند که ظرفیت اتصالی تیروکسین )(thyroxine-binding capacity (TBC)( در سرم طبیعی باشد. هورمون های آزاد تیروئید با هورمون های متصل به پروتئین های حامل تعادل دارند.
ازمون TBC یا T-uptake امکان اندازه گیری جایگاه های در دسترس اتصالی تیروکسین را فراهم می کند. تعیین شاخص تیروکسین آزاد (FTI) از مقدار تام T4 و شاخص اتصال تیروکسین (یعنی نتیجه تعیین میزان T-Uptake ) تغییرات پروتئین های حامل هورمون تیروئید و سطح تیروکسین را در نظر می گیرد.
در حالی که T4 کل یک شاخص نسبتاً قابل اعتماد از سطح T4 در حضور پروتئین های متصل کننده طبیعی است ، اما در صورت غیر طبیعی بودن پروتئین های اتصالی ، یک شاخص قابل اعتماد نیست. به عنوان مثال ، افزایش پروتئین های متصل شونده به تیروکسین ممکن است باعث افزایش سطح T4 تام، با وجود سطح طبیعی T4 آزاد و عملکرد طبیعی تیروئید شود.
نتایج توسط داروها یا شرایط جسمی که سطح TBG بیمار را تغییر می دهد تغییر می کند ، همچنین داروهایی که با T4 و T3 درون زا برای محل های اتصال پروتئین رقابت می کنند ، می تواند نتایج را تغییر دهد.
اندازه گیری مستقیم تیروکسین آزاد (Free T4 سرمی با روش ایمنی سنجی) در اکثر شرایط بالینی جایگزین آزمایش FTI شده است
