اعضای خانواده Chlamydiaceae ارگانیسم های کوچک سلولی، غیر متحرک، گرم منفی و اجباری هستند که در سیتوپلاسم سلول های میزبان رشد می کنند.
این ارگانیسم ها دارای ویژگی های بسیاری از باکتری ها هستند و مستعد ابتلا به آنتی بیوتیک درمانی هستند. آنها همچنین شبیه ویروس ها هستند و برای تکثیر به سلول های زنده نیاز دارند.
سه گونه از آن شناخته شده است که شامل کلامیدیا تراکوماتیس، کلامیدیا پونومونیه و کلامیدیا پسی تاسی می باشد. عفونتهای مزمن بدون علامت یا مداوم ناشی از کلامیدیا تراکوماتیس و کلامیدیا پونومونیه در انسان شایع هستند.
Chlamydophila pneumoniae مسئول تقریباً 10٪ موارد ذات الریه است.
Chlamydophila trachomatis در طیف گسترده ای از عفونت ها در انسان نقش دارد.
در زنان، این ارگانیسم دلیل بیماری التهابی لگن، سالپینگیت و آندومتریت است.
در مردان ، اپیدیدیمیت و سندرم Reiter رخ می دهد. Chlamydophila trachomatis همچنین باعث عفونت چشم می شود، مانند تراکوم، التهاب ملتحمه بزرگسالان و التهاب ملتحمه در نوزادان. این اختلالات به طور سنتی با تشخیص یا کشت سیتولوژیک تشخیص داده می شود.
این عفونت با رابطه جنسی منتقل می‌شود. همچنین، می‌تواند از مادر به نوزاد در زمان تولد منتقل شود.
تیتر آنتی بادی IgG بیشتر از 1/64 احتمالا نشان دهنده عفونت فعال می باشد. تیتر آنتی بادی کمتر از 1/64 نشان دهنده عدم عفونت به کلامیدیا تراکوماتیس و یا عفونت پیشین است.
آنتی بادی های IgM ، اولین آنتی بادی هایی هستند که توسط سیستم ایمنی در پاسخ به عفونت جدید کلامیدیا تولید می شوند.تیتر آنتی بادی IgM بیشتر از 1/10 احتمالا نشان دهنده عفونت فعال می باشد. تعیین میزان آنتیبادی IgM نشانگر بیماری حاد می باشد.
تیتر آنتی بادی کمتر از 1/10 نشان دهنده عدم عفونت به کلامیدیا تراکوماتیس و یا عفونت پیشین است.
در طی عفونت اولیه، آنتی بادی IgM تقریباً 3 هفته پس از اولین تظاهرات بیماری تولید می شود، در حالی که IgG و IgA پس از 6-8 هفته قابل تشخیص هستند.
